“Welkom in de wereld van het oplichterssyndroom. Het is een verborgen wereld, die wordt bewoond door succesvolle personen uit alle rangen en standen die één ding gemeen hebben: ze geloven dat ze niet goed genoeg zijn.”
Nice, een boek dat mij begrijpt. In de vierde aflevering van mijn podcast Als Los Zand deelde ik namelijk al wat over mijn struggles met het oplichterssyndroom en hoe ik er toen mee ben omgegaan. Maar nu, een paar maanden later, merk ik dat ik me er misschien niet genoeg in verdiept heb. Ik struggle er namelijk nog altijd mee, maar dit boek heeft me er mee geholpen.
Het oplichterssyndroom
Het oplichterssyndroom komt dus blijkbaar heel vaak voor. Dat werd me al wel duidelijk naar aanleiding van hoeveel mensen er toen – en soms nu nog steeds – reageerden op mijn podcast-aflevering. Dr. Sandi Mann vertelt in haar boek Als ik maar niet door de mand val wat het impostersyndroom nou eigenlijk precies inhoudt, welke vormen er zijn en hoe je ermee kunt leren omgaan.
Aan het begin van het boek kom je in hele heldere taal meer te weten over wat het oplichterssyndroom nou is, waar het vandaan komt, wie eraan lijdt en welke groepen het meeste risico lopen. Dit zijn de fases van het impostersyndroom:
- ik heb geen succes in mijn leven;
- ik krijg succes, maar vind niet dat ik het verdien;
- mijn succes is het gevolg van geluk;
En Repeat. Repeat. Repeat. Dit vertelde ik al in de aflevering van Als Los Zand, maar het was fijn om weer opnieuw te lezen. Toch een soort bevestiging van dat het inderdaad een denkfout is waar ik mee zit, in plaats van dat het écht zo is.
Zelfsabotage
Later in het boek vertelt dr. Mann ook kort iets over hoe hier zelfsabotage bij komt kijken. En dat herkende ik gelijk. Nu ik een stuk meer zelfreflectie gedaan heb, zie ik in dat ik aan zelfsabotage deed. In Als Los Zand zei ik dat ik door mijn perfectionisme juist niets meer perfect deed en een hoop fouten ging maken. Maar nu heb ik door dat ik dit deed om me geen bedrieger meer te voelen. Want als mijn resultaten niet goed zijn, omdat ik een fout gemaakt heb, dan klopt het dus dat ik niet goed ben. En achteraf heb ik door dat ik dit zelf veroorzaakte.
Aan het begin van het boek kun je ook een test doen om erachter te komen of je lijdt aan het impostersyndroom. Je kunt er ook door middel van tests achterkomen welk type imposter je bent.
Ik ben niet goed genoeg
Ik heb heel lang geloofd dat ik niet goed genoeg ben. Voor zolang ik me kan herinneren zelfs. Tegen het eind van het boek schrijft dr. Mann dat een bedrieger depressief kan worden, als het verschil tussen de openbare ik en de privé-ik erg groot is en zich daardoor nog slechter kan voelen. En dat deze depressie vaak dysthyme stoornis wordt genoemd. De stoornis waar ik mee ben gediagnositeerd een aantal jaar terug. Het eerste kwartje viel.
Zelfrespect
Iemand met het impostersyndroom gelooft dat hij of zij niet goed genoeg is. En dit komt door een gebrek aan zelfrespect, zelfvertrouwen en geloof in jezelf. Vaak ontstaat dit al in de kindertijd. Het tweede kwartje viel. Gepest worden, in ongunstige zin worden vergeleken met anderen, sociale vergelijking, uiterlijk en nog wat meer persoonlijkere dingen. Allemaal redenen voor de ontwikkeling van de overtuiging dat ik niet goed genoeg ben. Het derde kwartje.
Toxic Masculinity
In de samenleving waarin we leven staat er veel druk op mannen, om verschillende redenen. Ik wil hier op een later moment dieper op in gaan, maar voor nu: ik doel op toxic masculinity. Giftige mannelijkheid. Bah. In het kort: mannen praten hierdoor minder tot niet over hun gevoelens en zoeken door schaamte minder snel tot geen hulp voor de mentale gezondheid, met alle gevolgen van dien. En ik ook. Ik wachtte te lang met vragen om hulp hierdoor. Bijna heel mijn jeugd droeg ik een masker en deed ik me anders voor dan ik was. Ik verklein het nu natuurlijk, maar dit is in het kort waar het op neerkwam. En de gevolgen hiervan merk ik nog steeds.
Dus?
Door dit boek heb ik een diepere laag in mijn oplichterssyndroom ontdekt en de link kunnen leggen met andere littekens. En dit boek heeft me ook de handvatten gegeven om dit vervolgens goed aan te pakken in de vorm van tips en beheersstrategiën.
Als ik maar niet door de mand val
‘Als ik maar niet door de mand val’ – KORTER! – staat vol informatie over het impostersyndroom en hoe je ermee om moet gaan. Dr. Mann gaat in op de rol van de samenleving, legt het verband met onder andere social media, benoemt de verschillende types en het allerbelangrijkste: geeft waardevolle tips en strategieën per type bedrieger.
Ik heb eruit gehaald wat voor mij toepasbaar is, maar als jij struggelt – of denkt te struggelen – met het oplichterssyndroom, koop dit boek. Want het gaat je helpen jezelf beter te begrijpen en het helpt je om dit vervolgens om te zetten in iets positiefs. Want in plaats van het syndroom volledig de mond te snoeren, vind je acceptatie en balans. Dit boek helpt je je zelfvertrouwen en die balans te vinden, zodat je na het lezen ervan tegen jezelf kunt zeggen: ik ben goed genoeg.
Hebben? Koop ‘m via de onderstaande link: