Bijna zeven jaar geleden begon ik met freelancen. 15 maart 2016, om precies te zijn. Ik stopte met mijn tweede studie en ging vol voor m’n passie: film. Ik begon onder de naam Dutch Vortex Films. Dit werd al snel Dutch Vortex. En dit al snel Vortex. En toch Vortex Films. Of toch maar Door De Lens van Daan, lekker persoonlijk. Maar toch wel lang, dus beter alleen De Lens van Daan. Of toch …

Ik dacht dat het zat in m’n naam. Als ik dat verander, dan voelt het anders. Oh, de hoofdkleur past niet goed bij m’n persoonlijkheid. Als ik dat verander, dan voelt het anders. Een eindeloze loop van verandering vanuit m’n eigen ontevredenheid. Pas toen ik m’n burn-out veel te laat zag, besefte ik dat het niet m’n bedrijf was dat moest veranderen, maar ikzelf.

De gedwongen noodstop genaamd corona is een blessing in disguise geweest. Ik herpakte mezelf. Leerde de werelden van persoonlijke ontwikkeling en minimalisme kennen. Zag in dat m’n probleem dieper lag. Ging naar een psycholoog. En kreeg medicijnen. Lijkt simpel in zo’n opsomming, maar da was nie. Alles bij elkaar liet me in ieder geval dit beseffen: freelancen is zeg maar niet echt meer mijn ding.

Wat neem ik mee?

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb veel geleerd. Veel geld verdiend. En veel nieuwe en creatieve mensen ontmoet. Maar ik heb vooral mezelf leren kennen. Ontdekt wat ik goed kan, maar niet leuk vind. Wat ik leuk vind, maar misschien minder goed kan. En wat ik goed kan en heel leuk vind. Maar het heeft me vooral doen inzien dat ik het niet meer wil.

Drie dingen die ik heb geleerd

Hoe ik moet ondernemen

‍Ik begon zonder kennis met freelancen. Ik heb gaandeweg van alles geleerd. Hoe bouw ik een site. Hoe schrijf ik copy. Hoe werkt online marketing. Hoe werkt social media. Hoe communiceer je met klanten. En hoe niet. Hoe doe ik de boekhouding. Hoe de belasting. En ga zo maar door. Jack of all trades, but master of none. Alles wat ik heb geleerd, draag ik bij me. En ook m’n ondernemerschap laat ik zien nu ik ‘maar werknemer’ ben.

‍Hoe ik met tijd om moet gaan

‍Tijd is geld. Vooral als freelancer. Plannen en prioriteren is het allerbelangrijkste. En ik ben hier meerdere keren keihard op m’n bek door gegaan. Niet zichtbaar. Niet voor een klant. Maar voor mezelf. Tot drie uur ’s nachts door moeten werken bijvoorbeeld. M’n persoonlijke leven op de tweede plek zetten. Of in de knoop raken met m’n studie. Plannen en prioriteren dus.

Hoe ik met geld om moet gaan (of hoe juist niet)

‍De 25^e van de maand salaris op je rekening? Nope. Geld komt binnen wanneer je klant betaalt. Ouderwetse bedrijven als de ANWB vinden dat dit pas na 60 dagen een keer hoeft. De meeste bedrijven doen dit op dag 30 na factuurdatum. Nette bedrijven binnen je betaaltermijn. Mede-ondernemers pas als zij hun geld binnen hebben. En fijne samenwerkingen gewoon gelijk. Oftewel: geld is onregelmatig. Tenzij je er goed mee omgaat. Had ik aan het begin echt moeite mee. Oh en de BTW is ook niet van jou. Wist ik eerst ook niet. Het belangrijkste wat ik geleerd heb: geef geen geld uit wat je nog niet hebt. En al helemaal niet als het niet nodig is.

Drie dingen die ik niets vond

De nine to five mentality

‍Dit is het eerste wat je online vindt hè, het niet hoeven werken van 9 tot 17. Nou, een werkdag van 8 uur zit er echt niet in als freelancer. En reken er maar op dat je ‘gewoon op kantoor’ zit. Vooral in mijn branche. 2 uur filmen, 10 uur editen. 1 uur fotograferen, 6 uur editen. En editen is gewoon kantoorwerk. Ik heb het idee dat de ‘geen nine to five mentaliteit hebben’ geromantiseerd wordt. Net als bij een vacature. Iedereen weet dat dit betekent dat overwerk normaal is. En als freelancer helemaal.

Onderhandelen met een klant over ‘korting’

Ik vond onderhandelen verschrikkelijk. Ik ben geen salesman. Maar vooral in mijn staat van zijn vond ik het niet leuk. Ik heb een type depressie dat niet meer weggaat. De twee jaar richting mijn burn-out afgelopen jaar vond ik dit het ergste. Dat klanten korting wilden zei voor mij dat mijn werk niets waard was. Waardoor ik dat zelf ook steeds meer ging vinden.

Werken voor ‘exposure’ of ‘je portfolio’

Nog erger dan korting is gratis. Meerdere keren gedaan. Nooit wat opgeleverd. “Maar je vindt het toch leuk om te doen?” Ja, maar ik vind het ook leuk om m’n rekeningen te kunnen betalen. Thanks. En tuurlijk is je portfolio belangrijk. Maar vaak genoeg wordt er gewoon misbruik gemaakt van je positie. Kom je helaas alleen achteraf pas achter.

Mijn take

Natuurlijk heb ik nog veel meer geleerd en vind ik nog wel wat dingen niet tof. Maar dit zijn de drie grootste punten voor beiden. En dit is mijn take. Vanuit mijn ervaring. Ik heb niets tegen freelancen. Ik heb het leuk gehad. Maar voor mij is het hoofdstuk afgesloten. Ik bied mijn services niet meer aan. Ik ben heel blij met de baan die ik nu heb. Ik heb eindelijk m’n ikigai gevonden. Ik zocht de afgelopen jaren alleen op de verkeerde plek.