Het is een regenachtige donderdagmiddag. Terwijl ik door het raam toekijk hoe mijn moestuin water krijgt – wat mij die avond weer een half uur werk scheelt – moet ik denken aan hoe snel alles eigenlijk voorbijgaat. Ik weet niet of het door het treurige weer of door mijn eigen gemoedstoestand komt. Maar ik begin me af te vragen of ik wel genoeg stilsta bij de momenten die ik heb. Is het eeuwige scrollen door Instagram wel zo goed voor me? Moet ik misschien wat vaker uit het raam kijken, om stil te staan bij de plantjes die ik laat groeien?

Ik besluit hierover Jennie Gielen (26) te bellen. Vier jaar geleden leerde ik Jennie kennen op een netwerkevent. Ze sprak en deelde inspiratie over Instagram met jonge vrouwelijke ondernemers. Het was ook een netwerkevent voor vrouwelijke ondernemers. En die mocht ik als toen beginnend videograaf – en als enige man in de zaal – vastleggen. Tijdens het event raakten we aan de praat en door onze gedeelde interesses raakten we bevriend.

“Ik heb nooit meegekregen dat vakken als schrijven en fotografie ook creatief zijn.”

De telefoon gaat over en voor Jennie “Hallo, met Jennie” kan zeggen, hoor ik de vogeltjes al fluiten. Sinds kort heeft ze een recreatiewoning in Brabant. Hier kan ze, na jaren van een snelle levensstijl in Rotterdam, helemaal tot rust kan komen. Op haar zestiende begon Jennie met haar blog ‘Jennie from the Blog’. “Op de lagere school kreeg ik altijd te horen dat ik creatief was, maar tijdens het kleien en schilderen raakte ik hier altijd heel gefrustreerd over, omdat ik dat niet goed kon. Vanuit school heb ik namelijk nooit meegekregen dat vakken als schrijven en fotografie ook creatief zijn.”

Jennie begon haar blog uiteindelijk ook vanuit eigen interesse en hobby. “Op een meidenforum waar ik toen actief op was, kreeg ik de tip om te beginnen met bloggen. Dat is in november tien jaar geleden.” In die tien jaar heeft Jennie een hoop geleerd, maar haar belangrijkste les is geweest om minder te kijken naar de cijfertjes. “Die statistieken zijn belangrijk voor adverteerders. Toen ik eenmaal doorhad dat er ook echt mensen op mijn blog zaten, zat ik echt iedere dag te kijken. Ik had constant mijn real-time scherm openstaan. Op een gegeven moment heb ik met mezelf afgesproken een maand lang niet te kijken en heb ik het afgeleerd. Zo hou je tijd over voor belangrijkere dingen.”

Op haar 18e verhuisde Jennie van Brabant naar Rotterdam, om daar een opleiding te doen. Haar blog begon geld op te leveren, maar omdat ze niet wist hoe lang dit zou duren, wilde ze toch nog een hbo-diploma achter de hand hebben. Naast studeren bleef Jennie zich wel nog volop focussen op haar blog. “Ik heb mijn blog altijd gezien als de basis en zag studeren meer als iets voor erbij. Aan het begin ging dit heel goed, maar vanaf mijn stage en afstudeerjaar raakte ik overspannen. Mijn verdediging van m’n scriptie heb ik echt op het laatste beetje energie wat nog in me zat gedaan. Het wat rustiger aan doen zou dus een goede tip hiervoor zijn.”

“Het wat rustiger aan doen zou dus een goede tip hiervoor zijn.”

Ergens tijdens ons gesprek kijk ik weer uit het raam. Het regent nog steeds, maar dit keer voel ik me geïnspireerd. Tussen het interview door hebben we het namelijk over ondernemen en het volgen van je eigen pad. Over de mogelijkheden die er zijn, maar ook over hoe het moderne leven en dat juist al die mogelijkheden soms overweldigend kunnen zijn.

De oplossing die Jennie hiervoor heeft is slow living. “Voor mij gaat slow living over het zo invullen van je leven, dat het voor jou helemaal draait om wat jou gelukkig maakt en dat je de dingen die je doet, heel bewust doet en al je aandacht erbij houdt. Dus niet multitasken of dingen snel afraffelen, maar juist kijken naar dingen die de afgelopen jaren versneld zijn geraakt en daarmee weer teruggaan naar de basis. Als je bijvoorbeeld niet naar de autowasstraat gaat en zelf je auto poetst, denk je daarna ‘dat heb ik toch zelf gedaan’, iedere keer dat je je schone auto ziet.”

“Kijken naar dingen die de afgelopen jaren versneld zijn geraakt en daarmee weer teruggaan naar de basis.”

Het gaat ook over stilstaan bij hoe snel de huidige maatschappij eigenlijk gaat en of dat allemaal wel zo goed voor je is. Dit besef heeft ervoor gezorgd dat Jennie een boshuisje heeft gekocht terug in Brabant, ver weg van het drukke leven in Rotterdam. “In de jaren dat mijn blog zo snel groeide heb ik heel snel geleefd. Ik was altijd onderweg, altijd aan het werk, aanwezig bij alle feestjes, openingen van nieuwe winkels en lanceringen van nieuwe producten.” Drie jaar geleden kwam hier voor Jennie een kantelpunt in. “Mijn hond Cody kwam in mijn leven en ik ging steeds vaker weekendjes weg naar boshuisjes in Nederland. Ik wilde zelf ook zo’n huisje. Voor mij is dat echt rijkdom. Wakker worden tussen fluitende vogels en zo het bos in kunnen lopen. Echt zo chill.”

Terug naar de basis dus. Daar komt het bij Jennie op neer. Interessant, want dat is precies waar mijn gedachtes heengaan. Misschien dat mijn leven nu te snel gaat en ik me dat nu besef, zoals Jennie dat drie jaar geleden deed. Ik ga denk ik wat vaker uit het raam kijken. Om stil te staan bij de plantjes die ik laat groeien. Terug te gaan naar die basis. Om opnieuw te ontdekken hoe het is om mens te zijn.

‍